“ปรับมุมมองความโรแมนติกในความมืดของต่างจังหวัด ทำความเข้าใจถึงความต้องการพื้นฐานเรื่องไฟฟ้า ที่ยังไม่สามารถเข้าถึง”

.

“เจน” หญิงสาววัย 25 ปี มีอาชีพออแกไนซ์จัดงานอีเวนท์ เธอผู้ถูกแฟนหนุ่มบอกเลิกก่อนวันครบรอบ 1 อาทิตย์ ทำให้เธอต้องหนีไปพักใจในที่ไกลสุดลูกหูลูกตาอย่างหมู่บ้านจังหวัดมุกดาหาร พร้อมกับโปรเจคตกแต่งห้างสรรพสินค้ารับปีใหม่อันหนักอึ้งที่เธอแบกมาทำด้วย แต่อุปสรรคของเธอไม่ได้มีเพียงเท่านี้ เธอยังต้องมาเผชิญกับสิ่งลี้ลับที่เกินกว่าเธอจะรับมือได้ เธอจึงได้รับสมยานามมาตั้งแต่เด็กว่า “เจน ญาณกระซิบ” ฉายาที่ถูกพ่วงท้ายมาเนื่องจากมีสัมผัสที่ 6 ที่สามารถติดต่อกับวิญญาณได้ในสถานที่มืดมิด เธอมองมันเป็นคำสาปและอยากเอามันออกจากชีวิตให้เร็วที่สุด

.

แต่แล้วการมามุกดาหารของเธอ ทำให้เธอได้พบเจอกับเสียงกระซิบนับร้อยนับพัน ซึ่งคราวนี้พวกเขาเหล่านั้นมาพร้อมความช่วยเหลือที่เธอเองก็คาดไม่ถึง นั่นก็คือเรื่องของ “ไฟฟ้า” ผีแก่ที่ตายไปเมื่อ 10 ปีก่อนอย่าง “ตาเปี๊ยก” ได้เป็นตัวแทนของเหล่าภูตผีมาขอความช่วยเหลือกับเจน ให้เธอช่วยเป็นเสียงในการพาไฟฟ้ามายังหมู่บ้านแห่งนี้ เพราะลูกหลานพวกเขาทุกข์ทรมานและใช้ชีวิตได้ยากลำบากเมื่อเทียบกับคนในเมือง ทั้งเรื่องการเดินทาง โอกาสในการศึกษา หรือแม้แต่ความปลอดภัย ตาเปี๊ยกได้บอกกับเจนอีกว่า ทุกคนมองความมืดมิดเป็นเรื่องโรแมนติก แต่สำหรับเขามันคือความต้องการพื้นฐานที่ขาดหายไป ถ้าเขาไม่ได้ตายเป็นผี เขาคงไม่ได้เหาะเหินเดินอากาศไปที่ต่างๆ เพราะยากจน และจะไม่มีวันรู้ว่าหมู่บ้านแห่งนี้ได้สิ่งพื้นฐานอย่างเรื่องไฟฟ้าไม่เท่ากับที่อื่น เจนได้ยินและเห็นดังนั้นจึงเข้าใจเรื่องไฟฟ้ามากยิ่งขึ้น และรับปากที่จะช่วยเหลือพวกเขา แลกกับความต้องการของเธอหนึ่งอย่างนั่นก็คือ ช่วยทำให้เธอมองไม่เห็นวิญญาณอีกตลอดไป

.

ภารกิจไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ เพราะอาชีพของเธอคือการสร้างความมีชีวิตชีวาผ่านดวงไฟ เธอโดนหัวหน้าตำหนิอย่างหนักที่เธอเสนอโปรเจคอันดาษดื่น ไร้ชีวิตชีวา และมีแสงไฟระยิบระยับตาเพียงไม่กี่ดวง แต่แล้วเธอก็อธิบายให้หัวหน้าและคนในทีมเข้าใจได้ถึงเรื่องไฟฟ้าที่ขาดหายไปในพื้นที่ห่างไกล และความไม่จำเป็นของไฟฟ้าในพื้นที่ในเมืองที่ไม่ต้องมีก็ยังได้ แต่บทสรุปของเรื่องนี้ทำให้เธอรู้ว่าเธอไม่สามารถเปลี่ยนแปลงมันได้คนเดียว แต่เธอเป็นเสียงที่ทำให้ทุกคนเข้าใจได้ โปรเจคของเธอยังคงต้องแก้ไขให้มีไฟระยิบระยับตา เพิ่มความมีชีวิตชีวารับปีใหม่เช่นเดิม แต่ระยะเวลาของการเปิดและปิดไฟจะสั้นลง ทำให้เธอได้งบประมาณในส่วนที่เหลือไปเติมเต็มดวงไฟในพื้นที่ห่างไกลที่เธอเคยไปเยือน ให้ปีใหม่ของคนที่นั่นไม่เหมือนปีก่อนๆ ที่ผ่านมา เธอได้ไปตกแต่งให้พื้นที่ตรงนั้นสวยงามจนน่ายลโฉม ทำให้ความมืดที่เคยเป็นภาพทรุดโทรมสว่างไสว และได้บอกเล่าเรื่องความจำเป็นของแสงสว่างออกไปผ่านโซเชียลมีเดียต่างๆ จนผลสุดท้ายเหล่าภูตผีก็รู้สึกดีใจและมอบของขวัญที่ตกลงเอาไว้ให้กับเธอ