เจนนั่งดูงานประกาศรางวัลกับอาม่าแล้วอยู่ๆ อาม่าก็จำได้ว่าเรื่องนี้เจนก็แสดงด้วย ทำให้อาม่าลุ้นให้ละครเรื่องนั้นได้รับรางวัลพอละครเรื่องนั้นได้รางวัลเข้าจริงๆ ท่านก็ดีใจใหญ่โตเรียกแม่ของเจนมาดูแต่แม่ของเจนไม่สนใจและบอกว่าจะดีใจไปทำไม นั่งดูทั้งเรื่องยังไม่เจอเจนเลย ทำให้เจนน้อยใจนึกถึงคำที่แม่บอกตั้งแต่เด็กว่าเราไม่ได้สวยเหมือนใครเขาจะอยากเป็นดาราไปทำไม วันต่อมาเจนเดินผ่านแม่ที่ไหว้ศาลเจ้าหน้าบ้านแล้วเจอแม่บ่นจนทะเลาะกับเรื่องอาชีพของเจนอีกครั้ง ครั้งนี้เจนโมโหมากเลยเผลอปากเถียงกับแม่ไปว่าให้แม่คอยดูแล้วกันปีนี้เธอจะต้องได้เป็นนักแสดงรับรางวัลให้อาม่าภูมิใจแน่นอน พอแม่ท้าว่าเป็นไปไม่ได้หรอก เจนก็เลยเผลอปากพูดไปว่าถ้าปีนี้หนูไม่ได้รางวัลหนูจะยอมเลิกอาชีพนักแสดงไปสอบครูให้แม่ สาบานต่อหน้าศาลเลย หลังเจนพูดจบไฟในบ้านก็ดับพรึ่บเธอถึงได้ระลึกได้ว่าศาลบ้านเธอน่ะศักดิ์สิทธิ์มาก ขออะไรไว้ต้องทำตามนั้น
.
เจนคิดไม่ตก และเอาแต่คิดว่าไม่น่าไปท้าแม่ไว้เลย แม้จะปรึกษาอาม่าไปแล้วก็ดูจะหาทางแก้จริงจังไม่ได้ หนทางเดียวคือต้องได้รับรางวัลให้ได้! จนเจนเจอประกาศหาตัวละครนำที่มีเนื้อหาน่าสนใจและยังเขียนกำกับอีกด้วยว่า พิจารณาที่ความสามารถเป็นหลักเธอถึงตั้งใจว่าผลงานชิ้นนี้แหละจะพาเธอไปได้รางวัล เมื่อถึงวันแคสต์รอบแรกเจนได้อ่านบทก็มั่นใจว่าตัวเองต้องได้แน่ๆ เพราะคาแรคเตอร์ใกล้เคียงกับเจนมาก ระหว่างรอแคสต์เจนได้เจอกับกิ่งที่รู้จักกันเพราะกิ่งเริ่มจากทำ extra เหมือนเจน แต่ปัจจุบันเธอกลายเป็นนักแสดงวัยรุ่นดาวรุ่งไปแล้ว กิ่งมาแคสเรื่องนี้เพราะชอบบทผู้กำกับคนนี้มากแต่เจนก็แอบคิดว่ากิ่งไม่ได้เหมาะกับบทนี้เลย เจนพยายามไม่เก็บเรื่องกิ่งมาคิด ซึ่งพอผลประกาศออกมาเจนก็ผ่านแคสต์รอบแรกมาได้
.
เวลาในการแคสต์บทนี้ผ่านไปค่อนข้างยาวนาน และทุกรอบแคสต์เจนก็ต้องต่อสู้กับกิ่งที่ผ่านเข้ารอบมาได้เรื่อยๆ แม้จะมีคนโต้แย้งกับความไม่เหมาะสมกับบทยังไงก็ตาม ซึ่งในขณะที่ต้องซ้อมบทนี้เธอก็ต้องออกไปรับบท Extra อื่นๆ ที่ชอบบ้างไม่ชอบบ้างเพื่อหาเลี้ยงชีพไปด้วย ทั้งยังต้องพยายามสู้ด้วยการเอาชนะจุดอ่อนต่างๆ ของกิ่งจนคิดว่ายังไงเธอก็ได้บทนี้แน่ แต่เมื่อถึงเวลาประกาศผลกิ่งกลับได้บทนี้ไป เจนเสียใจมากเธอดักรอเจอผู้กำกับเพื่อจะถามถึงสาเหตุในการตัดสิน คาดคั้นจนเขายอมตอบว่ากิ่งได้บทนี้ไปเพราะกิ่งหน้าตาดึงดูดทำให้หนังมีกระแสได้ เรื่องคาแรคเตอร์เดี๋ยวค่อยมาพัฒนากันต่อ เจนเสียใจมากคิดไปถึงช่วงเวลาที่ผ่านมาที่พยายามแคสต์บทนำแต่ก็ไม่เคยได้เพราะเหตุผลว่าหน้าตาไม่เข้ากับคาแรคเตอร์
.
เจนมัวแต่ทุ่มเวลาไปกับการแคสต์จนมารู้ตัวว่าใกล้จะสิ้นปีแล้ว เธอจะได้รางวัลได้ยังไง เจนพยายามตระเวนออกหางานไปทั่วจนหมดแรงกลับมานอนร้องไห้ที่บ้านจนอาม่ามาเห็นเข้า เธอระบายให้อาม่าฟังว่ากลัวที่คำสาบานไว้กับศาล เธอไม่อยากเป็นครูถ้าเธอไม่ทำจะเป็นอะไรไหม อาม่าถึงได้บอกเจนว่าเจนไม่ต้องกลัวเพราะเจนได้ถอนคำสาบานไปแล้ว ในจังหวะที่เจนกำลังงงก็มีอีเมลเข้ามาแจ้งว่าเจนได้รับเชิญไปงานประกาศรางวัลเล็กๆ ในแวดลงหนังอินดี้ เจนจึงคิดถึงคำแนะนำของอาม่าที่เคยบอกวิธีแก้คำสาบานที่เจนเกือบลืมไปแล้ว แล้วก็คิดว่าเธอทำตามนั้นจริงๆ โดยไม่ได้รู้ตัวเพราะมัวสนใจจะแคสต์หนังเรื่องนั้นอยู่
.
เจนพึ่งมารู้ว่าตัวเองได้เข้าชิงสาขานักแสดงสมทบ อยู่ๆ เธอก็นึกตื้นตันกับบทบาทผีที่เธอไม่ได้คิดว่ามันจะพาเธอมาเข้าชิงรางวัลครั้งแรกแม้จะเป็นรางวัลเล็กๆ ก็ตาม ในที่สุดเจนก็ได้รับรางวัลนั้นและกล่าวสปีชเรื่อง beauty privilege ในเส้นทางการเป็นนักแสดงของเธอ จนเธอได้รับเสียงปรบมือจากเหล่าคนทำหนังในโรงละครเล็กๆ แห่งนั้น และเจนได้มารู้ว่าวิธีการแก้คำสาบานที่อาม่า บอกไม่ได้มีจริง อาม่าแค่เห็นโพสต์ประกาศหานักแสดงและคิดว่าเหมาะกับเจนจึงส่งใบสมัครให้เจนและสร้างวิธีปลอมๆ ขึ้นมาให้เจนตกลงรับเรื่องนี้ และสอนเจนว่าแม้ว่าจะได้รางวัลหรือไม่ได้รางวัลถ้าเธอเคารพในอาชีพของเธอซักวันความสามารถจะเอาชนะหน้าตาได้
