“เจรจา” เถ้าแก่โรงกลึงได้รับ “เหยา” ที่เพิ่งพ้นข้อหาลักทรัพย์เข้าทำงาน หัวหน้าคนงาน “สันติ” ซึ่งเป็นลูกชายบุญธรรมของเถ้าแก่ไม่ค่อยพอใจกับการรับคนมีประวัติไม่ดีเข้าทำงาน แต่เขาก็ต้องทำใจยอมรับแนะนำเหยากับเพื่อนร่วมงานอย่างเลี่ยงไม่ได้ และไม่ใช่แค่เขาที่ไม่พอใจแค่คนเดียว คนงานที่เหลือด้วยก็เช่นกัน

.

คนงานเริ่มซุบซิบนินทา กีดกัน กลั่นแกล้งเหยาสารพัด เพราะได้ยินมาจาก “เม้ง” คนงานขี้ประจบที่ไปสอดรู้สอดเห็นปล่อยข่าวให้ทุกคนรู้กันว่าเหยาเป็นอดีตนักโทษ สันติเห็นสถานการณ์เริ่มไม่ดีจึงได้ไปคุยกับเถ้าแก่อีกครั้ง แต่เถ้าแก่ยืนยันที่จะให้โอกาสเหยาเหมือนกับที่เขาเคยให้โอกาสรับสันติมาเป็นลูกบุญธรรม สันติทำอะไรไม่ได้ เขาได้แต่ยอมรับการตัดสินใจของเถ้าแก่ สถานการณ์ระหว่างคนงานยังคงไม่ดีขึ้น เม้งพาคนงานคนอื่นพูดดูถูกเหยา กลั่นแกล้งเหยาเป็นประจำ และวันนี้เขามัวแต่แกล้งเหยาโดยไม่ทันระวังเครื่องมือที่กำลังจะเลื่อยมือของเขา เหยาเห็นดังนั้นจึงรีบเขาไปดึงมือของเม้งออกทำให้เครื่องมือเฉือนนิ้วเหยาเกือบขาด กลุ่มคนงานต่างพากันตกใจ วันต่อมาทุกคนต่างก็แกล้งเหยาเหมือนเดิม เม้งเริ่มจะรู้สึกผิดกับเหยานิดหน่อย เขาตะโกนด่าคนงานที่แกล้งเหยาให้กลับไปทำงาน เขาถามอาการและตำหนิเหยาว่ายุ่งไม่เข้าเรื่อง หลังจากนั้นสันติมาขอค้นสัมภาระของคนงานทุกคนเนื่องจากเงินก้อนค่าแรงที่เถ้าแก่เตรียมไว้จ่ายให้ทุกคนได้หายไปจากสำนักงาน ทุกคนเริ่มซุบซิบสงสัยเหยาเป็นคนแรก เพราะตั้งแต่เขาเข้ามาก็มีแต่เรื่องเกิดขึ้นแถมยังเป็นคนมีประวัติอีก

.

จากนั้นทุกคนก็ถูกค้นและเป็นไปตามคาด สันติเจอเงินในกระเป๋าเป้ของเหยา เถ้าแก่ถามถึงความจริงจากปากเหยา เพราะกล้องวงจรปิดได้ถูกหมากฝรั่งแปะไว้จึงทำให้ไม่เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น นั่นยิ่งชี้ชัดว่าเหยาเป็นคนร้ายเพราะเขามีนิสัยชอบเคี้ยวหมากฝรั่งแก้หิว เหยาไม่ได้ยอมรับและไม่ได้ปฏิเสธ เขาบอกว่าต่อให้เขาปฏิเสธมันก็ยากที่จะเชื่อคำพูดจากอดีตนักโทษข้อหาลักขโมยอย่างเขาอยู่ดี สันติและคนงานต่างพากันประท้วงว่าถ้าไม่เอาผิดเหยาพวกเขาจะ Strike นัดกันหยุดงานทั้งหมดเพราะไม่อยากอยู่ร่วมกับคนแบบนี้ เถ้าแก่ไม่อยากเอาผิดใครทั้งที่หลักฐานไม่ชัดเจนจึงสั่งพักงานเหยาก่อน วันต่อมาทุกคนทำงานปกติแต่บรรยากาศที่ไม่มีเหยาทำให้คนงานรู้สึกเงียบเหงามาก ไม่นานเถ้าแก่ก็เข้ามาเรียกพบสันติไปคุยเรื่องสำคัญ เธอบอกว่าจับคนร้ายได้แล้วเพราะคนร้ายไม่ได้ดูให้ดีว่ามีรถของเถ้าแก่จอดอยู่หน้าสำนักงาน หลักฐานจากกล้องหน้ารถได้มัดตัวคนร้ายอย่างแน่นหนา เถ้าแก่บอกให้สันติสารภาพและยอมมอบตัว

.

สันติเผยธาตุแท้ออกมาทันทีว่าเขาจ้องจะฮุบมรดกของเถ้าแก่มาตั้งนานแล้ว เขากลัวว่าเถ้าแก่จะอุปการะเหยามาหารสมบัติไป จึงต้องทำเพื่อกำจัดเหยา ทั้งคู่ทะเลาะกัน สันติหยิบมีดขึ้นมาขู่ เขาขาดสติเกือบจะแทงเถ้าแก่ให้ตายจริงๆ เพื่อจะได้รีบได้มรดกไวๆ จากนั้นเหยาก็พาตำรวจมาเพราะเขาคิดว่าต้องเกิดเรื่องไม่ชอบมาพากลในวันนี้ สันติวิ่งหนีตำรวจขึ้นรถเตรียมจะขับหนีไปแต่เหยามาขวางไว้จึงโดนชน ตำรวจใช้กำลังเข้าจับกุมสันติในทันที

.

เถ้าแก่บอกคนงานทุกคนเรื่องคนร้ายตัวจริงและคนที่เรียกตำรวจมาช่วยชีวิตเธอ ทุกคนต่างรู้สึกผิดที่ด่วนตัดสินว่าเหยาเป็นคนไม่ดีและเชื่อใจสันติมากเกินไป แต่มันก็สายเกินไปเสียแล้ว เพราะเหยาไม่อยู่ให้พวกเขาได้กล่าวขอโทษอีกต่อไป