ท่ามกลางความตื่นเต้นของข่าวแรปเปอร์ไทยทานข้าวเหนียวมะม่วงโชว์บนเวทีคอนเสิร์ตที่ส่งผลไปถึงความฝันของภาครัฐในการส่งเสริม soft power กันขึ้นมาอย่างยิ่งในสื่อโชเชียลมีเดีย พลันก็เกิดข้อสงสัยว่าอาหารไทยและเพลงไทยบนเวทีโลกมีพลังขนาดไหนกันแน่การสำรวจครั้งใหม่คือวางความเป็นไทยลงไป แล้วหันไปเรียนรู้จากสิ่งแวดล้อมของสังคมอาเซียนอีกครั้ง พบว่าเพื่อนบ้านเราล้วนผลิตงานเพลงเกี่ยวกับอาหารการกินได้อย่างน่าสนใจทั้งนั้น
.
ขอนับหนึ่งที่สตรีทฟู้ดมาเลเซีย บทเพลงที่เล่าถึงอาหารที่คนไทยคุ้นชื่อคุ้นลิ้นมีมากมาย อาจจะคุ้นกลิ่นคุ้นเสียงและคุ้นบรรยากาศความหลากหลายของสตรีทฟู้ดด้วย ไม่ว่าจะเป็นปีนังหรือกัวลาลัมเปอร์อาหารมีความหลากหลายเช่นเดียวกับชาติพันธุ์และทำหน้าที่เป็นสื่อกลางในการเรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกันของผู้คน ความน่าประทับใจอาหารพื้นเมืองมิใช่เพียงรสอร่อยเท่านั้น แต่บรรยากาศการกินดื่มก็น่าสนใจ ความนิยมในโรตีจิ้มแกงข้น Roti Canai แม้แต่เครื่องดื่มพื้นเมืองที่เรียกชาชัก Teh Tarik กรรมวิธีการผลิตก็เป็นเสน่ห์บทเพลงคัดสรรครั้งนี้ลองตั้งคำถามในใจว่ามาเลเซียใช้อาหารในงานสร้างสรรค์ทางดนตรีที่เหมือนหรือต่างจากไทย และมีสิทธิ์เป็น soft power ได้ไหม
