ทุกเช้า ชาวผู้ไทในจังหวัดกาฬสินธุ์จะนำกระติบข้าวเหนียวและผ้าแพรวาที่ถักทอด้วยมือไปใส่บาตร ผ้าแพรวานี้เป็นเอกลักษณ์ของวิถีชีวิต ซึ่งถือเป็นสิ่งสำคัญในชีวิตวัยสาว การทอผ้าแพรวาของตัวเองถือเป็นสัญลักษณ์ของการเติบโตและความพร้อมที่จะเริ่มต้นชีวิตครอบครัว
.
การทอผ้าแพรวาเป็นกิจกรรมที่ทำกันในค่ำคืนไปจนถึงดึก ที่ข่วงหรือลานหน้าบ้าน และเป็นโอกาสให้หนุ่มสาวมาพบปะพูดคุยกัน หนุ่มๆ มักจะมาช่วยสาวๆ เข็นฝ้ายหรือนั่งพูดคุยไปกับการทำงานนี้ โดยมีพ่อแม่คอยอยู่ใกล้ๆ เพื่อคอยดูแล จนกลายเป็นการเปิดโอกาสให้ฝ่ายหญิงเลือกคู่ครองได้อย่างเท่าเทียม
.
ในยุคสมัยที่เปลี่ยนไป ผ้าแพรวาที่เคยสำคัญถูกทิ้งหายไป จนถึงขนาดต้องยืมผ้าแพรวากันไปทำบุญหรือในงานต่างๆ แต่การฟื้นฟูโครงการศิลปาชีพตามแนวพระราชดำริของสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ กลับทำให้ชาวผู้ไทหันกลับมาทอผ้าไหมแพรวาอีกครั้ง ส่งผลให้เสียงของเครื่องทอผ้ากลับมาอีกครั้ง พร้อมกับความรุ่งเรืองที่ตามมา
