“คนพิการที่ถูกลืม” เป็นความรู้สึกที่ถูกบอกเล่าจาก “ผู้พิการทางการได้ยินหรือสื่อความหมาย” เพราะพวกเขามีบัตรคนพิการ แต่ไม่สามารถใช้สิทธิเข้าร่วมการแข่งขันกีฬาคนพิการได้ เพราะมุมมองของภาคกีฬาไม่ได้มองคนพิการทางการได้ยินเป็นคนพิการ แล้วเขาจัดอยู่กลุ่มไหนล่ะ พวกเขาเหล่านั้นมีความรู้สึกแตกต่างจากคนพิการแบบอื่นๆ หรือไม่
.
ซึ่งคนพิการทางการได้ยินมีหลายแบบ เช่น พิการแต่กำเนิด ถึงแม้ร่างกายภายนอกจะปกติ แต่เขาจะไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยจึงพูดไม่ได้ พวกเขามีความยากลำบากเรื่องการสื่อสารกับคนอื่นเพียงใด เพราะถ้าคนทั่วไปที่ไม่รู้ว่าเป็นคนพิการทางการได้ยินอาจทำให้เข้าใจผิด เช่น เรียกแล้วไม่หันไป อาจถูกมองว่าหยิ่ง แต่แท้ที่จริงคือไม่ได้ยินเสียง หรือถ้าตกน้ำต้องการเรียกให้คนช่วยจะทำอย่างไร
.
เราจะมาร่วมพูดคุยเพื่อคนทั่วไปได้เข้าใจและปฏิบัติต่อพวกเขาทั้งการใช้ชีวิตและทำงาน ให้โอกาสอย่างเท่าเทียมกัน และสิ่งอยากเรียกร้องคือเพิ่มการเรียนสื่อสารภาษามือให้มากขึ้น มาสร้างแรงบันดาลใจให้กันและกัน กับ ดร.อาณัติ วัชรางกุร ณ เชียงใหม่ เลขานุการประจำคณะกรรมาธิการกีฬา สภาผู้แทนราษฎร และท่านยังเคยดำรงตำแหน่ง นายกสมาคมกีฬาคนหูหนวกแห่งประเทศไทย จึงมีความเข้าใจและพูดแทนคนพิการทางการได้ยิน
