“นกเจ้ายังโผบิน” นวนิยายขนาดสั้นผลงานของ แพรพลอย วนัช จำนวน 18 ตอนจบ แม้จะเปิดเรื่องด้วยการพาคนอ่านแบกโลกอันหนักอึ้งเอาไว้ผ่านความสัมพันธ์ของสามีและภรรยาคือโจ้และสีดา แต่เรื่องราวของคนทั้งคู่กลับทำให้คนอ่านได้หันกลับมาพินิจพิเคราะห์ตัวตนในความสัมพันธ์กับผู้คนรอบข้าง ความรักที่ไม่มีเงื่อนไขและไม่ควรจะมี ความเปราะบาง แง่มุมละเอียดอ่อนของตัวละครที่เราอาจจะเดินผ่านหรือเราอาจจะเคยพูดคุยกับคนเหล่านั้น ทำอย่างไร เราจะไม่ตัดสินคนกระทำผิดแค่เพียงฉาบฉวย การมีลูกสักคนในชีวิตคู่เราจะให้ความรักต่อเด็กอีกคนที่ไม่ใช่ลูกในไส้อย่างไร การพันธการความรักต่อกันเพียงเพื่อให้ชีวิตคู่ยังเดินทางแต่บางครั้งการยังรักกันอย่างเข้าใจแล้วแยกไปมีชีวิตของตัวเอง อาจจะเป็นอีกแสงคำตอบที่นักเขียนกำลังจะบอกกับคนอ่านอยู่ก็ได้

การเล่าเรื่องอย่างเรียบง่าย กับเหตุการณ์หัวเลี้ยวหัวต่อในชีวิตคู่ของโจ้และสีดา ก็เป็นเช่นปัญหาหนักเบาในชีวิต ที่มีทางออกของมันเอง

“เหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น สีดาไม่ยอมละทิ้งงานเขียนก็เหมือนที่เธอไม่ละทิ้งจ้อย เพราะทั้งจ้อยและการเขียนหนังสือคือบ้านที่แท้จริงของเธอ (จ้อยคือบ้านของโจ้ ขณะเดียวกันจ้อยก็เป็นบ้านของสีดาด้วย) ทั้งที่สีดาสามารถละทิ้งจ้อยก็ได้เพราะเป็นลูกบุญธรรม ขณะที่งานเขียนก็ไม่สร้างรายได้ แต่เธอไม่ละทิ้งทั้งสองอย่าง” - แพรพลอย วนัช