ภูมิภาคอาเซียนมีการแลกเปลี่ยนทางภาษาและวัฒนธรรมที่สะท้อนถึงความเชื่อมโยงทางประวัติศาสตร์ เช่น คำยืมจากภาษาเขมรในภาษาไทย เช่น ตำรวจ สำราญ หรือแม้แต่คำที่ไม่น่าเชื่อว่าจะมาจากภาษาเขมร เช่น ตะเกียบ กะเทย และมะกรูด
.
ส่วนภาษาเขมรก็มีคำยืมจากภาษาไทย เช่น เฌอไม้สัก นอกจากนี้ ยังมีการใช้ทำนองเพลงจากประเทศไทยในกัมพูชา เช่น เพลง “บุบเพสันนิวาส” ขนมไทยบางชนิด เช่น กล้วยแขก ก็ไม่ได้มาจากอินเดีย แต่เป็นขนมของมลายู คำไทยหลายคำก็มีรากฐานมาจากมลายู เช่น มะงุมมะงาหรา และมะละกอก็มาจากชื่อเมืองมะละกาในมาเลเซีย ชื่อ "ท่าเตียน" ก็มีต้นกำเนิดจากเมืองฮาเตียนในเวียดนาม
.
การแสดงโขนรามายณะจาก 7 ประเทศในอาเซียน เช่น ฟิลิปปินส์และอินโดนีเซีย เป็นการสะท้อนวัฒนธรรมร่วมที่เชื่อมโยงกันอย่างยาวนาน แม้จะมีความแตกต่างทางศาสนาและวัฒนธรรม
.
การแลกเปลี่ยนเหล่านี้สะท้อนให้เห็นว่าอาเซียนมีรากฐานที่เชื่อมโยงกันอย่างหลากหลาย แม้จะมีความแตกต่างทางชาติพันธุ์และศาสนา แต่ความหลากหลายนี้ยังคงเป็นเอกลักษณ์ที่สำคัญของภูมิภาคนี้
